Tanden om mee te kauwen

Evie wil geen sticks eten die haar baasjes speciaal voor haar halen, dus ze vroegen aan mij of ik er naar wilde kijken. Misschien is er iets met haar kiezen aan de hand. Evie kwam het mezelf vertellen. Er is iets mis met deze sticks. Ze ruiken anders en het voelt niet goed. Donja de veelvraat eet het natuurlijk wel. Ik kan zo moeilijk nee zeggen tegen eten zucht ze. Ik trek nog voor Evie een engelenkaart met het thema dat ze de leiding moet nemen als het om eten gaat. Donja voelt zich hier schuldig over, want ze voelt als een soort moeder voor Evie. Zij moet haar toch beschermen. Er komt een engel naar beneden en die troost Donja en zegt dat het niet geeft. We hebben allemaal zwakke punten. Zolang we er maar aan werken. Donja is gerustgesteld. Evie toont voor de zekerheid nog even haar tanden. Kijk er is niets mis met mijn tanden. Ik geef de boodschap door aan haar baasje. Die merkt op dat ze de sticks in haar vorige woonplaats wel lustte. Maar misschien moet ze nu meer kauwen. De dames komen verontwaardigd door. Wat was er niet duidelijk aan deze boodschap? Moeten we het spellen voor onze baasjes. Donja is nog zo vriendelijk om op te merken dat hun baasjes wel erg langzaam van begrip zijn. De dames kijken elkaar lachend aan. Of ik te moe ben om meer te kauwen. Ik ben Donja niet. Die kan nog wel eens lui zijn. De dames kijken elkaar aan. Grijnzen hun tanden bloot en gieren het dan uit van het lachen. Lekker stel zijn we zo met zijn vieren. Je verveeld je nooit met onze baasjes. We hebben onze handen val aan ze gniffelt Donja nog na.