Mien

Mien is me zeer dierbaar en ik ben dankbaar dat ik bij haar sterven mocht zijn. Het was niet de bedoeling dat het zo zou gaan, maar soms gaan de dingen niet zoals je ze gepland hebt. Ik zou af en toe een kop koffie bij Mien in het verzorgingstehuis gaan drinken. Mijn vriendin zat voor een paar maanden in Spanje. Het liep allemaal anders. Mijn vriendin was nog niet in Spanje of de gezondheid van Mien ging hard achter uit. Het was ook niet wat voor Mien om in zo’n tehuis te moeten wonen. Ze is heel lang zelfstandig geweest en nu moest ze alles delen met anderen. Ik moet wel zeggen dat de verpleging in het verzorgingstehuis goed voor haar hebben gezorgd. Mien’s man Jan was steeds bij haar aanwezig. Hij heeft haar op het eind nooit verlaten. De laatste dagen van Mien’s leven lag ze in de armen van een engel. Hij had de vleugels om haar heen geslagen. Het leek of hij haar beschermen wilde. De honden de dode en de levende zaten aan haar voeteneinde te wachten tot het zover was. Ik voelde zoveel warmte en liefde. Ik heb nooit geweten dat sterven zo mooi kon zijn. Ik ben niet bij Mien’s sterven aanwezig geweest. Ze lieten het me later zien. Ze verliet haar lichaam en werd begeleid door een engel en Jan stond te wachten. Samen gingen ze hand in hand het licht in. Opnieuw voel ik met hoeveel liefde dat allemaal gepaard ging. Welkom thuis Mien. Er wordt van je gehouden.