4 en 5 mei

Ik zit naar een rapportage te kijken over de tweede wereld oorlog. In de rapportage laten ze graven van soldaten zien die gesneuveld zijn. In eens zie ik naast de graven de soldaten staan die overleden zijn. Ik knipper nog tig keer met mijn ogen. Zie ik het wel goed. De beelden blijven. Ze geven aan dat het een eer betoon is voor alle soldaten en mensen die gesneuveld zijn tijdens deze oorlog. Later bij de herdenking om acht uur zie ik bij de Waaldorpse vlakte achter de kruizen levensgrote engelen staan. Zulke grote engelen heb ik nog nooit gezien. Het is zo indruk wekkend. Ik zie ook de mensen die daar gefussieerd zijn door de Duitsers. Het zijn geen scherpe beelden, maar ik zie ze staan. Naast hun zijn engelen. Als er familie of naasten van de overledene aanwezig zijn bij de herdenking dan zijn ze daar. Ze lopen mee en tonen hun dankbaarheid en liefde dat ze er zijn voor hun.  In eens zie ik Auswitz. Ik zie daar alle Joden, zigeuners en alle andere die vermoord zijn staan. De kinderen staan voorop. Daar achter de volwassen. Ze staan in hun streepjes pak. Achter al deze vermoorde mensen staan engelen met hun vleugels om hun heen. Ze geven een boodschap door. Het is dezelfde boodschap als die van de gefusieerde mensen op de Waaldorpse vlakte als de gesneuvelde soldaten. Laat ons offer niet voor niets geweest zijn. Leer van onze dood. Leef in vrede en respecteer elkaar. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar je mag nooit jou mening of geloof op dringen op een ander. Leef in vrijheid. Ik huil en kan niet stoppen met huilen. Ik blijf huilen en ben de van slag. Mijn moeder is op 5 mei overleden. Toen ik in bed lag dacht ik. Het zal me niet verbazen als ik die morgen zie. Dat kan er ook nog wel bij. Maar in plaats van dat ik mijn moeder zag. Zag ik opnieuw alle vermoorden mensen in Auswittz en de gefusieerde mensen op de Waaldorpse vlakte en alle soldaten. Ze transformeerde allemaal tot vredes duiven en vlogen de wereld in. Hoor ons gebed. Breng vrede, maak vrede, steek elkander de hand toe. Laat onze dood en lijden niet voor niets geweest zijn. Ik huil en kan er niet meer stoppen. Ik ben dagen van streek geweest. En ja ik heb mijn moeder ook nog twee keer gezien, maar ik had geen energie om aandacht aan haar te besteden. Sorry mam. Dit was zo overweldigend en onwerkelijk. Ik heb tijd nodig om dit een plek te geven. Vier en vijf mei zullen voor mij nooit meer hetzelfde zijn. Ze geven me aan dat dit niet alleen hier in Nederland gebeurt. Maar bij elke herdenking van slachtoffers van oorlogen en ook daar transformeren de slachtoffers zich uit eindelijk tot vredes duiven om vrede te verkondigen in de wereld.