Afscheid

Afgelopen maanden heb ik afscheid genomen van een aantal mensen in mijn omgeving. Het zat er al jaren aan te komen, maar afscheid nemen is niet mijn sterkste kan. Ik blijf contact houden. Terwijl ik eigenlijk wel weet dat het een relatie is die van één kant komt. Ik heb besloten dat dit jaar mijn jaar wordt en dat ik alleen belangstelling heb voor degene die dat ook voor mij hebben. Het was een moeilijke, maar noodzakelijk keuze. Ik ben er nu blij om dat het gebeurt is. Het geeft rust. Ik hoef geen energie meer te stoppen in mensen die mij ook niet te bieden hebben. Het schept ook duidelijkheid. Ik moet wel zeggen dat er een aantal nieuwe mensen in mijn leven gekomen zijn. Mensen die om mij geven en die belangstelling hebben voor mij. Het is nu een tweerichtingsweg en zo hoort het ook te zijn.

Soms moet je afscheid nemen van iemand waar je eigenlijk geen afscheid van wilt nemen. Maar je moet wel omdat je heel veel van deze persoon houdt. Dat is één van de moeilijkste keuzes in een mensen leven. Als je van iemand houdt dan wil je die niet kwijt. Toch komt het voor dat je elkaar op een bepaald punt in je leven elkaar niet kunt geven wat beide nodig hebben en dat er geen begrip meer is voor elkaar. Dat je elkaar alleen maar nog pijn doet. Niet omdat je het wilt, maar omdat je niet anders kunt. Dan moet je afscheid nemen. Ik weet dat we elkaar weer gaan zien. In dit leven en daar boven. Wij moeten eerst allebei onze eigen weg gaan bewandelen, zodat we elkaar geen pijn meer doen. Een moeilijk maar noodzakelijke weg.

Eens zullen we elkaar weer zien en dan zullen we elkaar begrijpen.

Weten dat we altijd van elkaar zijn blijven houden.

Ik hou van je en ik weet dat jij van mij houdt.