Paniek

Laatst realiseerde ik me weer hoeveel paniek ik gekend heb in mijn leven. Ik stond om niets stijf van ellende of lag zo in mijn bed. Vooral in de periodes dat ik nog onder mijn bed keek, in de kasten en overal waar ik maar verwachtte dat er iets of iemand kon zijn. Ik was zo bang en als ik dan dacht dat ik iets zag dan lag ik stijf van ellende in mijn bed en hield de dekens strak over me heen getrokken. Het doet me verdriet om te moeten realiseren dat anderen dit ook mee moeten maken. Houdt het dan nooit op? Nee helaas. Ik hoop dat ik die mensen hier een helpen hand kan aanbieden, want ik begrijp ze als geen ander. Ik hoop deze gevoelens nooit meer mee te maken.