Zo’n pijn

Ik moest een man naar het licht brengen. Hij keek me vol verdriet aan. Ik merkte dat hij zijn verhaal wilde vertellen. Ik heb zelfmoord gepleegd zegt hij. Mijn vrouw is vreemd gegaan en het deed me zoveel pijn. Ik zag een leven zonder haar niet zitten. Ik hield van haar meer dan van mezelf. Ik huilde. Hij keek me aan. Nou breekt me de klomp zegt hij. Een vreemde die om mij huilt. Het doet me verdriet dat jij zoveel pijn heb gehad. Maar ook dat jij zo weinig van jezelf heb gehouden. Hij kijkt me aan. Het was niet goed om meer van een ander te houden dan van mijzelf. Daarom zag ik een leven zonder haar niet zitten. Had ik in mijzelf geloofd dan had ik dit niet zo gedaan. Het geeft niet lieverd. Je gaat nu naar het licht. Iedereen die je dierbaar is wacht op je. Hij keek in het licht. Daar zag hij zijn ex-vrouw staan. Is hij er ook. Ik voel de boosheid in hem opkomen. Laat het los lieverd. Het is geweest. Hij is er niet, maar je ex-vrouw wel. Ze heeft altijd van je gehouden. Jullie waren uit elkaar gegroeid en dat wet je zelf ook wel. Geef haar een kans. Hij loopt naar haar toen en snikkend vallen ze in elkaars handen. En natuurlijk lopen de tranen bij mij ook over de wangen. Ik sluit de deur achter hun dicht. Hij is daar waar hij hoort en zijn genezingsproces kan nu beginnen.