Posted by admin on mrt 26, 2013 in (B)logboek | 0 comments
Ik zag een uitzending over gevangenen. Sommige van deze mensen waren ver heen er was geen touw aan vast te knopen wat ze zeiden. Ik herken veel van mezelf er in. Je denkt niet als de gemiddelde mens. Je denkt anders. Bij problemen denk ik niet hoe ik het moet oplossen, maar hoe ik mezelf moet beschadigen. Hoe ik mijn auto tegen de boom moet parkeren of hoe ik een hete pan water over mezelf moet gooien. Ik denk direct aan zelfdoding. De meeste zullen zo niet denken, maar ik denk dit al vanaf mijn tiende. Ik ga er steeds beter mee over weg. Ik doe het gelukkig bijna niet meer. Maar het is er altijd en als de stres te hoog is weet ik dat ik het er zo weer kan zijn. Het is nooit helemaal weg. Misschien ooit. In de meeste mensen hun ogen zal ik zo verknipt zijn als maar kan. Dat mogen ze vinden.