Zo geliefd

Ik ben een gezegend mens. Ik kan zien of iemand van goede wil is of niet. Ik zit op een bankje te kijken naar diverse mensen. Ze zijn zo divers. Kinderen in korte broeken, vrouwen met jurken, moslims en ga zo maar door. Ik zie boven hun allemaal een wit hart. Ze zijn meer gelijk dan dat ze ooit zelf zullen weten. Waarom besteden we er dan zoveel aandacht aan die verschillen? Ik weet het niet. Ik voel de liefde van boven voor hun. Wist iedereen maar hoeveel er van ze gehouden wordt, dan twijfelden we niet zo aan ons zelf. Keken we misschien met een andere blik naar die ander. Die meer van ons weg heeft dan we denken. Het zal nog wel een tijd duren voordat iedereen zover is. We leven in een tijd vol angst. Tot iedereen zo ver is kan ik alleen maar hopen en bidden voor iedereen dat ze het licht ooit gaan zien.