Ballenbak

Gisteren was ik met de kleinkinderen bij een speeltuin waar een ballenbak aanwezig was. Nu moet ik zeggen dat mijn gidsen nogal humor hebben. Ik ben daar blij mee. Het is soms best wel zwaar om een medium te zijn. De kleinkinderen waren al snel aan het spelen en de jongste dook natuurlijk direct de ballenbak in. Tot mijn grote verbazing zag ik John, mijn helende gids, er ook in zitten. Ik moest vreselijk lachen want het was geen gezicht. Nu moet je weten dat John zich aan mij toont als een Engelse monnik met zo’n bruin gewaad aan. Hij heeft ook zo’n kale plek op zijn hoofd. Hij zat als een kind op de grond en in zijn bruine kleed. Het was geen gezicht en dat vertelde ik hem ook. Kind zijn met een kind is een mooi gegeven en een heerlijk gevoel. Even de boel de boel te laten. Ik zei dat hij net een groot kind was en ook zou blijven en voordat ik het door had kreeg ik allerlei ballen naar mijn hoofd gegooid. Jonathan mijn andere gids is niet het type om in een ballenbak te gaan zitten, maar voor een ballengevecht was hij wel in. En zo waren wij dus in een denkbeeldige ballengevecht gewikkeld. Ik heb genoten en heerlijk gelachen. Ik ben blij dat mijn samenwerking met mijn gidsen mij steeds beter af gaat en dat we niet alleen samen werken, maar ook samen kunnen dollen. Ik moet nog steeds lachen om John want ik moest hem net uit de ballenbak halen. Kom we moeten aan het werk. En eerlijk is eerlijk. Als hij aan het werk is dan heb ik zijn volledige aandacht en doen wel alles uit zuivere liefde voor mens en dier. Dank je wel lieverds. Ik hou van jullie.